Πώς πτώχευσε η Αργεντινή;

Αλήθεια, πώς έφτασε η δέκατη πιο πλούσια χώρα του κόσμου στην οικονομική κατάρρευση;
Ας δούμε το "δράμα" σε τρεις πράξεις:
Α) Στη δεκαετία του '90 ο πληθωρισμός της χώρας έτρεχε με 27% το μήνα! Με τις συμβουλές των νεοφιλελεύθερων "παιδιών του Σικάγο" κλειδώνουν την ισοτιμία πέσος-δολλαρίου σε σταθερή σχέση ένα προς ένα, χάνοντας, έτσι, το όπλο της υποτίμησης. Παράλληλα υλοποιείται ένα γιγάντιο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, δίνονται μεγάλα κίνητρα σε ξένες επενδύσεις, αρχίζει ο υπερδανεισμός και η υπερκατανάλωση, οι ρυθμοί ανάπτυξης αυξάνουν, όμως τα δημόσια ελλείμματα ξέφυγαν, η ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα καταρρέουν, η πολιτική διαφθορά γιγαντώνεται...
Β) Η Αργεντινή ζητά απ' το ΔΝΤ στήριξη. Το πρώτο λάθος (στα χρόνια της ευημερίας σωρεύθηκαν ελλείμματα που καλύφθηκαν με δανεικά) προστίθεται ένα ακόμη: επιβάλλεται ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας που υπερβαίνει τις αντοχές της κοινωνίας.
Γ) Η κυβέρνηση δεν καταφέρνει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, διαρρέει ότι η επόμενη δόση της βοήθειας δεν πρόκειται να καταβληθεί, μέσα σε λίγες ώρες τεράστια κεφάλαια φεύγουν στο εξωτερικό και οι τράπεζες καταρρέουν! Η χώρα πείνασε, ο λαός εξεγέρθηκε, ο πρωθυπουργός την κοπάνησε με ελικόπτερο απ' την ταράτσα του Προεδρικού Μεγάρου!
Η αργεντίνικη κοινωνία βούλιξε σε μια πρωτοφανή εξαθλίωση. Κάποια στιγμή αποφάσισε να υποτιμήσει το νόμισμά της και να αναδιαρθρώσει μονομερώς το χρέος της. Έπαψε να δανείζεται και ξοδεύει μόνο όσα εισπράττει...