Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Οι ... λαδιάρηδες!

Μια πολύ διδακτική ιστορία μάς λέει ο Ηρόδοτος απ' την περίοδο των περσικών πολέμων:
Όταν, λέει, οι Έλληνες έφτασαν στο Αρτεμίσιο και είδαν τον τεράστιο περσικό στόλο και τους χιλιάδες στρατιώτες, κιότεψαν. Τους κυρίευσε πανικός και σκεφτόντουσαν να φύγουν προς το εσωτερικό της Ελλάδας.
Όταν οι Ευβοείς κατάλαβαν τι πάει να γίνει, έτρεξαν στον Ευρυβιάδη και τον ικέτεψαν να μείνει για λίγες μέρες ο ελληνικός στόλος στις ακτές της Εύβοιας για να προλάβουν να μεταφέρουν τις οικογένειές τους σε ασφαλές μέρος.
Ο Ευρυβιάδης αρνήθηκε, κι οι Ευβοείς προσέτρεξαν στον Αθηναίο ναύαρχο, τον Θεμιστοκλή. Του έδωσαν 30 τάλαντα, κι έτσι τον έπεισαν να μείνει στην Εύβοια ο ελληνικός στόλος κι εκεί να αντιμετωπίσει τους Πέρσες.
Τα τσέπωσε ο Θεμιστοκλής, κι άρχισε τα κολπάκια του. Έδωσε 3 τάλαντα στον Κορίνθιο ναύαρχο Αδείμαντο κι άλλα 5 στον Ευρυβιάδη, κράτησε κι αυτός τα υπόλοιπα, κι έτσι όλοι οι Έλληνες ομοψύχησαν και έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα.
Μια ζωή λαδιάρηδες ήμασταν!
Μόνο που οι Αρχαίοι ήξεραν και να πολεμούν και να νικούν...

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Δεκαέξι αλήθειες για τον ελληνικό εμφύλιο (1946-1949)

9) Οι μαχητές του "Δημοκρατικού Στρατού" προέρχονταν κυρίως από αγροτικές και ορεινές περιοχές, οι περισσότεροι ήταν αναλφάβητοι, χωρίς αναπτυγμένη πολιτική και ιδεολογική συνείδηση. Η χειρότερή τους ήταν όταν έπρεπε να διαβάσουν κομματικά έντυπα και ρώσικη λογοτεχνία.
10) Οι γυναίκες αποτελούσαν περίπου το 30% της συνολικής δύναμης του "Δημοκρατικού Στρατού". Είχαν δικαίωμα να επιλέξουν την ένταξή τους σε μάχιμη ή μη υπηρεσία. Το 20% των μαχητών ήταν ανήλικοι, 16-18 ετών. "Παιδόπουλα να τα λυπάσαι", όπως χαρακτηριστικά έλεγε μπαρουτοκαπνισμένος καπετάνιος.
11) Στην τελευταία φάση του πολέμου (καλοκαίρι 1949) το 50% των μαχητών ήταν Σλαυομακεδόνες του Ν.Ο.Φ. (Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου). Αυτοί θεωρούσαν πως η ηγεσία του ΚΚΕ τους παραγκώνιζε. "Εμείς πολεμάμε κι οι Έλληνες διοικούν", έλεγαν. Μετά τη ρήξη ΚΚΕ-Τίτου οι περισσότεροι απ' αυτούς λιποτάχτησαν...
12) Η ηγεσία του ΚΚΕ προσπάθησε να εκμεταλλευτεί κάθε μειονότητα που ήταν δυσαρεστημένοι απ' το ελληνικό κράτος. Συγκρότησε "Τάγμα Οθωμανών" στο οποίο, όμως, δεν συμμετείχαν πάνω από 300 Πομάκοι. Τον Ιανουάριο του 1949 ο Αλβανός πρωθυπουργός Μεχμέτ Σέχου προσπάθησε να επιστρατεύσει όλους τους Τσάμηδες και να τους στείλει να πολεμήσουν στην Ελλάδα. Τελικά δεν μαζεύτηκαν περισσότεροι από 150.
13) Οι μαχητές του "Δημοκρατικού Στρατού" δεν ήταν όλοι τους εθελοντές. Στις περιοχές που έλεγχαν, ακόμη και σε πόλεις ή χωριά που καταλάμβαναν για λίγες μόνο ώρες, επιδίδονταν σε βίαιες επιστρατεύσεις ανδρών και γυναικών άνω των 14 ετών. Βέβαια, ούτε κι ο κυβερνητικός στρατός ήταν εθελοντικός. Μόνο ο ΕΛΑΣ και οι άλλες αντιστασιακές οργανώσεις της περιόδου 1941-1944 ήταν αμιγώς εθελοντικές.
14) Την περίοδο Ιανουάριος 1948-καλοκαίρι 1949 25.000 περίπου παιδιά 3-14 ετών προωθήθηκαν στις "Λαϊκές Δημοκρατίες". Περισσότερα για το λεγόμενο "παιδομάζωμα" μπορείτε να δείτε στο άλλο μας ιστολόγιο "Χαιρετίσματα στην εξουσία".
15) Ο "Δημοκρατικός Στρατός", σε αντίθεση με τον ΕΛΑΣ, ήταν απόλυτα εξαρτημένος απ' την πολιτική ηγεσία του ΚΚΕ. Το Κόμμα απαιτούσε απόλυτη πειθαρχία και καταδίκαζε το "αντάρτικο πνεύμα" και τα "καπετανάτα" που είχαν δημιουργηθεί επί γερμανικής κατοχής.
16) Στόχος του ΚΚΕ ήταν να "απελευθερώσει" ένα μεγάλο μέρος της Βόρειας Ελλάδας και να σχηματίσει κυβέρνηση με έδρα τη Θεσσαλονίκη που θα την αναγνώριζε η ΕΣΣΔ και τα υπόλοιπα Ανατολικά Κράτη. Αυτό, ουσιαστικά, σήμαινε διχοτόμηση της Ελλάδας, όπως συνέβη λίγα χρόνια αργότερα στην Κορέα...

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Δεκαέξι αλήθειες για τον ελληνικό εμφύλιο (1946-1949)

1) Ο εμφύλιος πόλεμος δεν ξεκίνησε στις παραμονές των εκλογών του Μάρτη το 1946 με την επίθεση των ανταρτών στο σταθμό χωροφυλακής στο Λιτόχωρο. Άρχισε απ' το 1943 ως σύγκρουση ανάμεσα στις αντιστασιακές οργανώσεις, πρώτα στην ύπαιθρο και σταδιακά στα αστικά κέντρα.
2) Ο Ζαχαριάδης σχεδίαζε την ένοπλη εξέγερση απ΄τα τέλη του 1945. Όμως δεν θα μπορούσε να την πραγματοποιήσει αν μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας (Φλεβάρης 1945) δεν επικρατούσε σε όλη τη χώρα κλίμα τρομοκρατίας σε βάρος των αριστερών και ΕΑΜιτών πολιτών. Μετά την τετράχρονη αιματηρή εθνική αντίσταση, κανείς δεν είχε διάθεση να εγκαταλείψει τη σπίτι, την οικογένεια και τη δουλειά του και να πάρει πάλι τα βουνά. Οι περισσότεροι αναγκάστηκαν να το κάνουν με τη λογική "καλύτερα να πεθάνω πολεμώντας στο βουνό παρά να με σκοτώσουν οι παρακρατικοί τη νύχτα στο κρεβάτι μου"...
3) Ο Στάλιν δεν τήρησε αρνητική στάση στην ένοπλη εξέγερση του ΚΚΕ. Βέβαια, δεν ήθελε και να ρισκάρει τα μεγάλα γεωπολιτικά κέρδη που αποκόμισε η ΕΣΣΔ στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Γι' αυτό και ενίσχυσε διακριτικά τους "Έλληνες Επαναστάτες" ενθαρρύνοντας τις Ανατολικές Χώρες να τους ενισχύουν.
4) Η βοήθεια που έλαβε ο "Δημοκρατικός Στρατός" απ' τις Ανατολικές Χώρες μπορεί να μην συγκρίνεται μ' εκείνη που έλαβε ο κυβερνητικός στρατός απ' τους Αμερικάνους, αλλά δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητη. Με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πως χωρίς την στήριξη των Ανατολικών Κρατών, ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα είτε δεν θα άρχιζε ποτέ είτε θα τέλειωνε μέσα σε ένα χρόνο το πολύ...
5) Ιδιαίτερα "λεπτό" σημείο ήταν η ενίσχυση του "Δημοκρατικού Στρατού" με πολεμικό υλικό. Για να μην φαίνεται η προέλευση των όπλων, στέλνονταν οπλισμός απ΄τις στρατιωτικές αποθήκες που είχαν εγκαταλείψει οι Γερμανοί κατά την υποχώρησή τους απ' την Ανατολική Ευρώπη. Τα όπλα αυτά ήταν ξεπερασμένα, συχνά προβληματικά και έλειπαν τα ανταλλακτικά.
6) Στη Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία και Αλβανία λειτουργούσαν στρατόπεδα εκπαίδευσης του "Δημοκρατικού Στρατού", αποθήκες τροφίμων και καυσίμων, υγειονομικοί σταθμοί και νοσοκομεία για τους τραυματίες. Στην Τσεχοσλοβακία υπήρχε Σχολή Εκπαίδευσης Δολιοφθορέων μέχρι και τον Αύγουστο του 1950.
7) Ο κυβερνητικός στρατός άρχισε να εφαρμόζει απ' τον Μάη του 1947 το αμερικάνικο σχέδιο της δημιουργίας "νεκρών ζωνών". Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι των ορεινών περιοχών πιέστηκαν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους και να μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στα μεγάλα αστικά κέντρα που έλεγχε ο κυβερνητικός στρατός. Με τον τρόπο αυτό "στραγγαλιζόταν" ο "Δημοκρατικός Στρατός" αφού δεν θα μπορούσε να βρει εφόδια, πληροφοριοδότες αλλά και να στρατολογήσει νέους μαχητές.
8) Η επιτυχής εφαρμογή του παραπάνω σχεδίου, η σύγκρουση Τίτου-Στάλιν και, κατ' επέκταση, Τίτο-ΚΚΕ, καθώς και ο φόβος των Αλβανών για εισβολή του ελληνικού στρατού με την κάλυψη του ΟΗΕ, επιτάχυναν την ήττα του "Δημοκρατικού Στρατού" που, άλλωστε, ήταν προδιαγεγραμμένη απ' τις αρχές του 1948.

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Ιδεολογία μόνο για τα "εύκολα";

Ο πρωθυπουργός μας συνηθίζει να δηλώνει πως "τα μέτρα που λαμβάνονται είναι εκτός της ιδεολογίας και της φυσιογνωμίας μας, αλλά είναι έκτακτα".
Όταν κάποιος αναγνωρίζει πως η ιδεολογία του είναι αντίθετη με τη λήψη αναγκαίων μέτρων σε περίοδο κρίσεως, αναγνωρίζει πως η ιδεολογία του είναι περιορισμένη ως προς τη γκάμα των προβλημάτων που μπορεί να αντιμετωπίσει.
Το πρόβλημα είναι γενικότερο και αφορά, νομίζω, ολόκληρη την αριστερά: πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι μια ιδεολογία που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει οριακές καταστάσεις;