Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Είμαστε Έλληνες; Απόδειξη!

Τις τελευταίες μέρες φίλοι, γνωστοί και συγγενείς με "έφαγαν" να μεταφέρω τις καταθέσεις μου στο εξωτερικό!
Αυτό δεν πρόκειται να γίνει!
Σε τούτη τη χώρα έζησα φτωχός, σε τούτη έφτιαξα ό,τι έφτιαξα, σε τούτη και θα ξαναφτωχύνω αν χρειατεί.
Θυμάμαι πώς έβγαλα το Δημοτικό στο Καρπενήσι.
Με δυο ζευγάρια παπούτσια. Με αυτά πήγαινα σχολειό, μ' αυτά έπαιζα μπάλα, με τα ίδια πήγαινα και στην εκκλησιά.
Καινούργιο ρούχο δεν φόρεσα ποτές. Πάντα έβαζα ό,τι δεν έκανε στο μεγαλύτερο αδελφό μου.
Στη δευτέρα Δημοτικού μάς πήρε ο πατέρας μας δώρο μια δερμάτινη μπάλα. Την κρατήσαμε πέντε χρόνια. Τον τελευταίο δεν υπήρχε καν δέρμα. Όλο μπαλώματα με μεσινέζα και σακοράφα...
Η Ελλάδα με μεγάλωσε, η Ελλάδα με σπούδασε, αυτή με έκανε ό,τι είμαι, και σ' αυτήν (και στην οικογένειά μου) χρωστάω τα πάντα.
Ούτε μισό ευρώπουλο δεν θα πάω στην Ελβετία ή στη Γαλλία ή στην Κύπρο.

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Ο βοναπαρτισμός του ΣΥΡΙΖΑ...

Στις εκλογές του 1950, αν δεν κάνω λάθος, βγήκε δεκακομματική Βουλή.
Και τότε, ο προπολεμικός δικομματισμός έφαγε γερό χαστούκι: Λαϊκό Κόμμα και Φιλελεύθεροι πήραν 18% και 17% αντίστοιχα.
Όμως, τα υπόλοιπα κόμματα τα θαλάσσωσαν.
Αποτέλεσμα; Στις εκλογές του 1952 ο δεξιός Παπάγος σάρωσε με 53%...
Κάνουμε ένα άλμα κι ερχόμαστε στο καλοκαίρι του 2007.
Η Ελλάδα καίγεται αλλά ο Καραμανλής, αν και πολιτικά πανίσχυρος, προκηρύσσει στις 16 Αυγούστου (!) πρόωρες εκλογές για τις αρχές Σεπτεμβρίου. Ήθελε, βλέπετε, να προλάβει την οικονομική κρίση.
Πέφτει η πρόταση για προεκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ-Σύριζα και μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας. Ο Συρ. την απορρίπτει και το αποτέλεσμα γνωστό...
Κι ερχόμαστε στο σήμερα.
Είπαμε να δώσουμε ένα τέλος στον παρηκμασμένο δικομματισμό.
Και κάναμε το χρέος μας, ψηφίσαμε ο καθένας ανάλογα με τη συνείδησή του, την κουλτούρα και την αισθητική του, και βγάλαμε τον Σύριζα αξιωματική αντιπολίτευση. Δηλαδή "κυβέρνηση εν αναμονή"!
Αλλά, για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε πως "τα παιδία παίζει".
Τα τσιπράκια ντύθηκαν Βοναπάρτηδες, καβάλησαν τα καλαμάκια τους, την είδαν ωραίοι και μοιραίοι, κι είπαν να τζογάρουν με τις ζωούλες, τις δουλίτσες και τα βασανάκια μας...
Κοιτάξτε... Με τον Τσίπρα έχω ένα κοινό σημείο. Ήμασταν και οι δύο στην ΚΝΕ στο Γυμνάσιο (εγώ πριν απ' αυτόν, στον τότε "κόκκινο Βύρωνα", αυτός, φαντάζομαι, σε μια πιο κουλ συνοικία...). Άρα ξέρω καλά πώς σκέφτεται κι ενεργεί.
Λοιπόν, όπως ξανάγραψα, το ΚουΚουΕ είναι "σοφό" κόμμα και μεγάλο πανεπιστήμιο!
Ξέρει μέχρι πού μπορεί και πρέπει να φτάσει.
Εκεί γύρω στο 10% βολεύεται κι είναι ευχαριστημένο.
Ζαλίζεται στα ύψη, δεν ξέρει (και δεν θέλει) να διαχειριστεί υψηλά ποσοστά και κρίσιμους κοινοβουλευτικά και πολιτειακά ρόλους.
Γι' αυτό, αν καμιά φορά σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και φυσήξει αέρας στα πανιά του, αρχίζει τα "λάθη" για να επιστρέψει στα κυβικά του.
Τέτοια νοοτροπία έχουν οι τσίπρηδες. Μια φορά Κνίτης, για πάντα Κνίτης!
Οι άνθρωποι αυτοί είναι μόνο να παλεύουν για το 3% και την είσοδο στη Βουλή.
Να το παίζουν προοδευτικοί στα μπαράκια, να φλομώνουν τις γκόμενες στη μαλακία και να κάνουν αφ' υψηλού κριτική και ηθικολογία στους άλλους! Σαν τον μακαρίτη τον Χριστόδουλο που κουνούσε επικριτικά και απειλητικά το δάχτυλο...
Κατά τα λοιπά ... δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρο!

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Επικίνδυνο πισωγύρισμα...


Την τελευταία εβδομάδα είχαμε τρεις θετικές εξελίξεις:
α) Στη Γαλλία κέρδισε τις εκλογές ο σοσιαλιστής Ολάντ.
β) Στην Ελλάδα ηττήθηκε ο δικομματισμός.
γ) Στη Ρηνανία-Βεστφαλία έφαγε μεγάλη ήττα η Μέρκελ, η "βασίλισσα της λιτότητας".
Κι ενώ όλα έδειχναν πως κάτι καλό "κινείται", κάποιοι έβαλαν πάλι την ουρίτσα τους για να μας γυρίσουν πολλά χρόνια πίσω!
Πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ, και κατά δεύτερο λόγο η ΔΗΜΑΡ, θέλουν να τα τινάξουν όλα στον αέρα.
Τούτη την ώρα που, για πρώτη φορά εδώ και τρία χρόνια, πάνε ν' αλλάξουν προς το καλύτερο οι συσχετισμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Που το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Πειθαρχίας πνέει τα λοίσθια!
Όχι, βέβαια, με την πρωτοβουλία του "Αντωνάκη της φακής", του "Αλέξη της δραχμής" ή του "κουστουμαρισμένου τίποτα", δηλ. του Κουβέλη.
Αλλά υπό την καθοδήγηση του σοσιαλιστή Γάλλου Προέδρου και των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών.
Τούτη την ώρα η Ελλάδα είχε όσο ποτέ ανάγκη μιας κυβέρνησης ισχυρής στο εσωτερικό και αξιόπιστης στο εξωτερικό.
Που θα ήταν παρούσα στους  χώρους που θα εξελιχθούν οι μελλοντικές ενδοευρωπαϊκές συγκρούσης, με όπλο της και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, στο πλευρό των δυνάμεων της αναθεώρησης.
Δυστυχώς, η ελληνική ψευτοαριστερά διέπραξε ένα ακόμα ιστορικό σφάλμα!
Ανάλογο μ' εκείνο του 1946!
Τότε που επέλεξε "ν' αλλάξει τον ρου της ιστορίας", αγνοώντας πως η ευρωπαϊκή πίτα είχε ήδη μοιραστεί και οι συνασπισμοί είχαν τσιμενταριστεί!
Αποτέλεσμα; Καταστράφηκε η Ελλάδα, καταστράφηκε κι η ελληνική Αριστερά....

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Γιατί ο "Ελληνάρας" επέλεξε τα άκρα...

Ο Έλληνας, όπως έχει διαπαιδαγωγηθεί μετά το 1980, είναι ένα σίχαμα!
Παρτάλι, παρτόλας, πολυθρόνας, σαπιοκοιλιάς!
Τα προνομιάκια μας, τα λεφτουδάκια μας και ας πάνε να πνιγούν οι άλλοι.
Αυτός ο κωλοέλληνας δεν έχει το ηθικό ανάστημα να γίνει ούτε επαναστάτης ούτε φασίστας.
Γιατί και ο φασισμός έχει μιαν κάποια "ηθική"...
Παίρνω παράδειγμα απ' τον εαυτό μου.
Έχω κολλητό έναν Αιγύπτιο μουσουλμάνο.
Όταν τον πρωτογνώρισα και του είπα πως είμαι θεολόγος, γούρλωσε τα μάτια και είπε:
"Ποτέ δεν πίστευα πως οι χριστιανοί είναι τόσο τζαναμπέτηδες!"
"Άκου φίλε", του είπα, "δεν είμαι τζαναμπέτης ως χριστιανός, αλλά ως Έλλην"!
Ιδού, λοιπόν, οι δυο λόγοι που οι Ελληναράδες ψήφισαν Σύριζα και Χρυσή Αυγή:
α) Θεωρούσαν δεδομένο πως δεν βγαίνουμε απ' το ευρώ και πως θα ξανακάνουν κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Οπότε, οι τζάπα μάγκες, είχαν περιθώρια να ξεχαρμανιάσουν ψηφίζοντας στο βρόντο!
β) Πιστεύουν (οι ανόητοι μόνο πιστεύουν, δεν ερευνούν) πως πιάσαμε πάτο, πως ό,τι κακό ήταν να πάθουμε το πάθαμε, άρα μπορούμε ανέξοδα να το ... μπουμπουνίσουμε!
Όταν όμως έρθει ο μήνας που δεν θα μπουν οι μισθοί και οι συντάξεις στους τραπεζικούς του λογαριασμούς, τότε να δείτε συμπεριφορά ο Ελληνάρας...

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Πώς βλέπω τα κόμματα της Αριστεράς

Ξεκινάω με το ΚΚΕ, που το θεωρώ "σοφό" κόμμα!
Δεκαετίες στο κουρμπέτι, δεν πατάει πλέον εύκολα μπανανόφλουδες.
Λοιπόν, δεν είναι καθόλου τυχαία η θέση του πως "εμείς δεν θέλουμε να γίνουμε κυβέρνηση με εκλογές"!
Το γιατί, το καταλαβαίνετε και μόνοι σας, μην θέλετε τροφή μασημένη...
Συνεχίζω με τη νεοσύστατη Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη.
Αλήθεια, αυτό το κόμμα αν αποκλείει κυβερνητικές συνεργασίες με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τότε γιατί ιδρύθηκε; Για να συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ; Μα από εκεί αποκόπηκε!
Αν θυμάμαι καλά ο κ. Κουβέλης είχε γίνει υπουργός κυβέρνησης συνεργασίας Αριστεράς-Μητσοτάκη. Τώρα το παίζει "δύσκολος";
Κι ερχόμαστε και στην ... αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κάποιοι θεωρούν πως οι συνθήκες ωρίμασαν για μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Και θυμούνται την περίοδο 1977-1981, επί ανερχόμενου ΠΑΣΟΚ.
Κατ' αρχήν να επισημάνω μερικές χτυπητές διαφορές:
α) Το ΠΑΣΟΚ, πριν χτυπήσει την πόρτα της εξουσίας πέταξε απ' το τραίνο όλους τους τριτσκιστές και αριστεριστές. Οι παλιοί θα θυμούνται πώς σε ένα βράδυ διέλυσε όλη την οργάνωση της Νεολαίας του. Μεταξύ των αποχωρούντων ήταν και ο γνωστός... Κουφοντίνας!
β) Τότε το διεθνές περιβάλλον ήταν διαφορετικό: υπήρχε σοβιετικό μπλοκ, Κίνημα Αδεσμεύτων, άνοδος των Σοσιαλιστικών Κομμάτων του ευρωπαϊκού νότου κλπ.
γ) Η Ελλάδα του 1981 μπορεί να είχε υψηλό πληθωρισμό και μεγάλο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας, αλλά δεν ήταν χρεοκοπημένη χώρα. Μην το ξεχνάμε αυτό. Κι ο ελληνικός λαός ήταν λιγότερο καλομαθημένος και απαιτητικός...
δ) Το 1981 ήταν στην Προεδρία της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με υπερεξουσίες. Αυτό αποτελούσε ένα σοβαρό παράγοντα σταθερότητας, και καθησύχαζε μεγάλο μέρος της συντηρητικής κοινωνίας μας.
ε) Ο Αντρέας Παπανδρέου ήταν παμπόνηρος, πολύ ευέλικτος, γνώριζε πώς να χειραγωγεί το λαό, και μπορούσε να παίζει σε πολλά ταμπλό.
Υπάρχουν και πολλά άλλα που δείχνουν πόσο μεγάλη είναι η διαφορά του 1981 με το 2012. 
Μεταξύ του αντρεϊκού ΠΑΣΟΚ και του τσιπραίικου Σύριζα.
Μπορεί να κάνω και λάθος.
Αλλά αμφισβητώ ευθέως τη νοημοσύνη των ανθρώπων που ηγούνται του ΣΥΡΙΖΑ.
Και τους θεωρώ τρομερά επικίνδυνους!
Δεν κινδυνολογώ.
Απλά τις ανησυχίες μου εκφράζω...

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Μεγάλα ποσοστά, μεγάλες κι οι ευθύνες!

Ο λαός έκανε το καθήκον του, και με το παραπάνω.
Καταδίκασε το δικομματισμό και απέδειξε πως δεν περνάν οι εκβιασμοί και τα ψευτοδιλήμματα.
Όμως η χώρα πρέπει και να κυβερνηθεί.
Το μπαλάκι έχει πλέον περάσει στο γήπεδο των πολιτικών μας κομμάτων.
Και κυρίως εκείνων που τόσες δεκαετίες μάς καλούσαν να αποδεσμευτούμε απ' τις συμπληγάδες του δικομματισμού.
Γιατί, άρνηση του δικομματισμού σημαίνει κυβερνήσεις συνεργασίας.
Που προϋποθέτουν προγραμματικές συγκλίσεις και αντίστοιχη ευελιξία.
Με σεβασμό πάντα στη λαϊκή ετυμηγορία.
Αν τα μέχρι χθες λεγόμενα "μικρά" κόμματα εξακολουθήσουν να αρνούνται κάθε μορφή κυβερνητικής συνεργασίας, τότε θα δώσουν το φιλί της ζωής στο δικομματισμό.
Ή, μήπως, αυτό επιδιώκουν;

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Εκλογές 2012: τι προτείνει το ιστολόγιο

Αν οι "παραδοσιακοί" πολιτικοί διέθεταν φιλότιμο θα είχαν διαλύσει τα κόμματα-μαγαζάκια τους και θα είχαν αποσυρθεί οικειοθελώς.
Κι εμείς σήμερα θα συζητούσαμε σε εντελώς διαφορετική βάση.
Αλλά δεν το έκαναν.
Οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε τις σκούπες (και τα σκουπόξυλα) και να τους αναγκάσουμε να μας αδειάσουν τη γωνιά.
Όμως, επειδή οι καιροί είναι και πονηροί και κρίσιμοι, δεν πρέπει και να το παραχοντρίνουμε.
Εντάξει, να διώξουμε τους παλαιοκομματικούς, αλλά να προσέξουμε και τι θα ψηφίσουμε.
- Όχι κόμματα και πολιτικούς που συμμετείχαν στη δημιουργία του αρρωστημένου πολιτικού μας συστήματος.
   Όχι ψώνια, ανακυκλώσιμους σωτήρες και αντιευρωπαϊστές.