Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Το πανεπιστημιακό άσυλο

Τις τελευταίες μέρες επανήλθε στο προσκήνιο το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου. Ένας θεσμός που για την αριστερά αποτελεί ταμπού και για τη δεξιά μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δημαγωγήσει εκ του ασφαλούς… Λες και σε χώρους όπου δεν ισχύει το άσυλο (Εξάρχεια, κέντρο Αθήνας, γήπεδα) δεν γίνονται επεισόδια και μάλιστα πολύ πιο καταστροφικά!
Ας επικεντρώσουμε όμως το ενδιαφέρον μας στο πανεπιστημιακό άσυλο κάνοντας εξ αρχής μια απλή παρατήρηση: η ισχύουσα νομοθεσία είναι υπερεπαρκής για να αποτραπεί η τέλεση κάθε σοβαρής εγκληματικής πράξης εντός ή με ορμητήριο το χώρο των Πανεπιστημίων. Και συνεπώς δεν χρειάζεται κανένας επαναπροσδιορισμός της έννοιας του ασύλου ούτε, φυσικά, καμιά αλλαγή της υφιστάμενης νομοθεσίας.
Και εξηγούμαι: ο νόμος προβλέπει την αυτεπάγγελτη (δηλαδή χωρίς προηγούμενη άδεια του αρμόδιου πανεπιστημιακού οργάνου) επέμβαση της αστυνομίας εντός του χώρου του ασύλου όταν τελούνται σε αυτό αυτόφωρα κακουργήματα ή εγκλήματα που στρέφονται κατά της ζωής ακόμη και σε βαθμό πλημμελήματος!
Για να κάνουμε τις πιο πάνω νομικούρες πιο κατανοητές διευκρινίζουμε ότι στην πρώτη κατηγορία (κακουργήματα) περιλαμβάνονται και: η διακίνηση ναρκωτικών, η κατασκευή, απόκρυψη και μεταφορά εκρηκτικών υλών (τέτοιες θεωρούνται και οι «βόμβες μολότοφ»), η πρόκληση εκρήξεων, ο εμπρησμός αν μπορεί να προκαλέσει κίνδυνο σε πρόσωπα, η ανθρωποκτονία και η απόπειρά της, ο βιασμός και η απόπειρά του, η εκ προθέσεως βαριά σωματική βλάβη κλπ.
Συνεπώς, αν η αστυνομία βλέπει να τελούνται στους χώρους των παν/μίων τέτοια εγκλήματα ή, έστω, έχει τέτοιες πληροφορίες και δεν ενεργεί, δεν φταίει, προφανώς, το παν/κό άσυλο. Αποτελεί όμως πάγια τακτική της αστυνομία, ή καλύτερα της εκάστοτε πολιτική ηγεσίας της, να αφήνει να εξελίσσονται κάποια επεισόδια ενώ μπορεί να τα αποτρέψει ή έστω να τα καταστείλει. Επωφελούνται έτσι απ’ την εύλογη αγανάκτηση των πολιτών και επιρρίπτουν τις ευθύνες στο άσυλο και στις διαδηλώσεις.
Επιτέλους, ας σταματήσει κάποτε η παραπληροφόρηση και η υποκρισία…

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Μεγάλη "μαϊμού" ο προϋπολογισμός!

Τον Φεβρουάριο η Ελλάδα δεν θα μπορεί να δανείζεται από τη διεθνή αγορά χρήματος!
Τον Μάιο θα αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο!
Ας ετοιμαζόμαστε για νέα φοροεπιδρομή το φθινόπωρο του 2009:
- αύξηση του ΦΠΑ
- αύξηση αντικειμενικών αξιών
- αύξηση τελών κυκλοφορίας
- αύξηση φόρου κατοχής ακινήτων
- αύξηση στο φόρο κατανάλωσης ποτών, τσιγάρων, καυσίμων!
Θα δουλεύουμε σα μαλάκες για να πληρώνουμε τα αλογοσκουφοκερατιάτικα...

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Καραμανλής: το μεγάλο "βαρίδι" της κοινωνίας μας!

Το 1996 τον μάζεψαν απ' τα μπαράκια της Ίου και τα μεζεδοπωλεία της Σαλονίκης. Ήταν ένας απλός βουλευτής, άχρωμος, άοσμος και άγευστος. Πολιτικά ανύπαρκτος. Ποτέ δεν είχε απασχολήσει την επικαιρότητα, καμία ομιλία του στη Βουλή δεν είχε κάνει εντύπωση, κανένας δημοσιογράφος δεν τον αναζητούσε για συνέντευξη!
Μόνο το βαρύγδουπο όνομά του τον ένανε να υπάρχει ...
Στο πρόσωπό του "κάποιοι" είδαν μια "καλή ευκαιρία". Ένα προϊόν άφθαρτο, επεξεργάσιμο και εξελίξιμο. Που με το κατάλληλο ρετουσάρισμα θα μπορούσε να αποδειχθεί "πολύτιμη επένδυση". Δεν είναι άσημο να κυβερνάς εκ του αφανούς δι' αντιπροσώπου...
Έτσι, τον πήραν, τον προώθησαν στην ηγεσία της Ν.Δ., τον πάντρεψαν με μια νεαρή κοπελίτσα που έμοιαζε με την Νταϊάνα της Αγγλίας, του έκαναν και παιδιά, του έφτιαξαν και τον "μεσαίο χώρο" για να μπορεί να κινείται άνετα, του βρήκαν και τους κατάλληλους "αριστερούς ψάλτες" για να του φτιάξουν το προφίλ του "δεξιού κομμουνιστή"!
Απαξίωσαν τον σοβαρό και εργασιομανή Σημίτη, αποκαλώντας τον "αρχιερέα της διαπλοκής" και "λογιστάκο" κι ανέβασαν στην εξουσία ένα "κουρασμένο παλικάρι", αργόσχολο, τεμπελχαναρά, που καθιέρωσε το "πρωθυπουργικό ωράριο 9 - 1" και περνούσε τ' απογεύματα ατέλειωτες ώρες στη Ραφήνα βλέποντας γουέστερν σε ντι-βι-ντι!
Την πρώτη τετραετία του την "πέταξε στα σκουπίδια"! Συνθήματά του το "χαλαράαααα", το "μην κυβερνάς για να μην φθαρείς" και το "για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ"!
Το αίσθημα της παντοδυναμίας τον γέμισε και με αλαζονεία. Του άρεσε ν' ακούει από τους γλείφτες που τον περιτριγύριζαν ανέκδοτα εις βάρος του Παπανδρέου και ξεσπούσε σε τρανταχτά γέλια. Άλλωστε κι ίδιος συνήθιζε να λέει: "όποτε γουστάρω τραβάω σε εκλογές και του ρίχνω του Γιώργου 4%, έτσι για πλάκα, κατακούτελα"!
Όμως κάποια στιγμή τα πολιτικά του αποθέματα άρχισαν να εξαντλούνται. Εκείνοι που τον έκαναν πρωθυπουργό απαιτούσαν την "εξόφληση των επιταγών", τα σκάνδαλα διαδέχονταν το ένα το άλλο, το επικοινωνιακό σύστημα που τον κρατούσε στο απυρόβλητο κατέρρευσε, οι φίλοι του τον εγκαταλείπουν...
Η αλήθεια είναι πως προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση. Χρησιμοποιεί, όμως, ξεπερασμένα υλικά: πουλάει νταηλίκι στους βουλευτές του, μοιράζει ψίχουλα στους απελπισμένους, προσπαθεί να βγει απ' τη θαλπωρή του Μαξίμου, απειλεί με το "ή εγώ ή το χάος", αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλεί το χάος ... το ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ!

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

Ο μεγάλος ενορχηστρωτής!

Αναδημοσιεύω το άρθρο του Σταύρου Λυγερού απ' τη σημερινή "Καθημερινή":

"Όταν πριν από δύο περίπου χρόνια είχαν δημοσιευθεί στοιχεία για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ο κυβερνητικός μηχανισμός επιρροής στα ΜΜΕ είχε καταφέρει να «μην ανοίξει μύτη». Οταν προ μηνών ο «Αλφα» ξεκίνησε για τους δικούς του λόγους εκστρατεία για το ίδιο σκάνδαλο, η κυβέρνηση ήταν πολιτικά αδύναμη και γι’ αυτό ευάλωτη. Μία λοίμωξη, που προκαλεί μικρή ταλαιπωρία σ’ ένα δυνατό οργανισμό, μπορεί να αποβεί μοιραία για έναν εξασθενημένο οργανισμό. Τελικώς, το τείχος της σιωπής έσπασε, αλλά αυτό δεν αλλάζει το θλιβερό συμπέρασμα για την ποιότητα του κράτους δικαίου.
Το Βατοπέδι είχε δικαίωμα να διεκδικήσει εκτάσεις που θεωρεί ότι του ανήκουν. Η στήλη δεν είναι σε θέση να κρίνει το βάσιμο των διαδοχικών και διευρυνόμενων διεκδικήσεων επί εκτάσεων της Βιστωνίδας. Το αναμφισβήτητο είναι ότι οι ανταλλαγές ήταν κραυγαλέα άνισες. Δεν πρόκειται για απλή μεροληψία ενός δικαστή ή ενός κρατικού αξιωματούχου ή ενός υπουργού υπέρ μιας ιστορικής μονής. Για να διεκπεραιωθεί το σχέδιο των ανταλλαγών χρειάστηκε να συμπράξουν αρκετοί παράγοντες και μάλιστα κατά τρόπο που δεν θυμίζει ελληνική γραφειοκρατία.
Εάν επρόκειτο για μεμονωμένη μεροληψία, η σκανδαλώδης απόφαση ενός υπουργού ή ενός κρατικού αξιωματούχου θα είχε προκαλέσει την αντίδραση των υπολοίπων που ασχολήθηκαν με την υπόθεση. Τέτοια αντίδραση δεν εκδηλώθηκε. Και όποτε εκδηλώθηκε, έσβησε τάχιστα. Ολα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα, που ενισχύεται και από ορισμένες καταθέσεις, ότι το σκάνδαλο είχε ισχυρό ενορχηστρωτή. Μόνο ένα κυβερνητικό κέντρο κοντά στην κορυφή ήταν ικανό να πειθαναγκάζει με διάφορα επιχειρήματα υπουργούς να υπογράψουν τέτοιες αποφάσεις.
Τα αλληλοκαρφώματα των «γαλάζιων» υπουργών στη χθεσινή συνεδρίαση της εξεταστικής επιτροπής είναι ένα αλάνθαστο σημάδι για τη φύση του σκανδάλου. Προς το παρόν καρφώνουν μόνο τους διπλανούς, γιατί αυτό είναι πιο εύκολο. Είναι και ένας τρόπος για όσους έχουν υπογράψει να στείλουν εμμέσως πλην σαφώς το μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένοι να μετατραπούν σε αποδιοπομπαίους τράγους. Αν και στους διαδρόμους της Ν.Δ. αρκετοί λένε πολλά και σκληρά για τον μεγάλο ενορχηστρωτή, κανείς απ’ αυτούς δεν είναι έτοιμος να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, μιλώντας δημοσίως. Ο κομματικός πατριωτισμός επιβάλλει μία στάση, που εκ των πραγμάτων οδηγεί στην συγκάλυψη. Το κρίσιμο ζήτημα είναι εάν οι εργασίες της Εξεταστικής θα τελειώσουν πριν σπάσει η «γαλάζια» άμυνα. Στην όχι πολύ πιθανή περίπτωση που το τείχος σπάσει, θα επικρατήσει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Τα στόματα θα ανοίξουν και θα έχουν να πουν πολλά
.