Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Κληρικοί αντιστασιακοί...

Δεν το συζητώ, η ηγεσία της εκκλησίας και η συντριπτική πλειοψηφία των «θεολόγων» και των «πιστών» στήριξε ή, στην καλύτερη περίπτωση, ανέχτηκε το χουντικό καθεστώς της 21ης Απριλίου!
Υπήρχαν, όμως, και οι φωτεινές εξαιρέσεις.
Ακόμη και ο τότε αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, άνθρωπος έντιμος και καλών προθέσεων, προσπάθησε να σώσει τα προσχήματα.
Τον Αύγουστο του 1969, όταν η ΕΣΑ συνέλαβε τον τότε πλωτάρχη Τζαννήμπεη Τζαννετάκη, μετέπειτα πρωθυπουργό επί «συγκυβερνήσεως Αριστεράς-Μητσοτάκη», έστειλε επιστολή στον Παπαδόπουλο που του έγραφε:
«Πληροφορούμαι ότι συλλαμβανόμενοι αξιωματικοί δέρονται ανηλεώς. Εις τας επαρχίας ο στρατιωτικός και ο χωροφύλακας είναι το φόβητρον. Και διερωτώμαι. Διαυτό έγινε η Επανάστασις της 21ης Απριλίου; Δια να εγκατασταθεί το κράτος του χωροφύλακος; Αυτό το Κράτος θα αντικαταστήσει το Κράτος της συναλλαγής και της φαυλότητας;»...
Ο ίδιος ο Ιερώνυμος παραιτήθηκε λίγες μέρες μετά τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου, μη θέλοντας με την παρουσία του να νομιμοποιήσει το αντιδημοκρατικό καθεστώς.
Ο Τιμόθεος Λαγουδάκης ήταν ένας απλός διάκονος στην ιστορική Μονή Αρκαδίου, που ανέβηκε στην Αθήνα να σπουδάσει θεολογία.
Το Νοέμβριο του 1972 η Χούντα οργάνωσε εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους για να «νομιμοποιήσει» τα δοτά τους προεδρεία.
Ο Τιμόθεος κατέβασε ψηφοδέλτιο που έλαβε πάνω από 50 ψήφους! Στα επίσημα, όμως, αποτελέσματα φάνηκε πως έλαβε μόνο 28!
Και τότε, 42 απ’ τους φοιτητές που τον ψήφισαν δημοσίευσαν επίσημα υπεύθυνη δήλωση με τις υπογραφές του που κατήγγειλαν τη νοθεία! Μεταξύ των υπογραφόντων ήταν ο Βασίλειος Βολουδάκης, αργότερα πρωτοπρεσβύτερος στον Άι-Νικόλα Πευκακίων, και ο παπα-Κώστα Στρατηγόπουλος, που υπηρετεί στην Κοίμηση στα Δικηγορικά της Γλυφάδας και έγινε ευρύτερα γνωστός με την εκπομπή «Ράδιο παράγκα» στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας.
Ο Τιμόθεος, μαζί με τον τότε καθηγητή Θεολογικής και σημερινό αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο Γιαννουλάτο, τον ιερέα Χρίστο Χριστοδούλου κι άλλους κληρικούς συμπαραστάθηκαν ηθικά και υλικά στους εξεγερμένους φοιτητές της Νομικής τον Φλεβάρη του 1973 και, λίγους μήνες αργότερα, του Πολυτεχνείου...
Δεν ήταν λίγοι οι «αντιστασιακοί» ιερείς που δίωξε το δικτατορικό καθεστώς.
Τον Ιούλιο του 1972 οι αρχές διέταξαν τη διακοπή έκδοσης του εντύπου που εξέδιδε ο παπα-Γιώργης Πυρουνάκης, γνωστός και ως «ο ιερέας των φτωχών της Ελευσίνας».
Τον συνέλαβαν, μάλιστα, το πρωί της Κυριακής 3 Σεπτέμβρη του 1972 και χρειάστηκαν μεγάλες προσπάθειες για να αφεθεί ελεύθερος.
Διώξεις γνώρισε και ο παπα-Γιώργης-Δημητριάδης, που όλοι στον Πειραιά και στην Αθήνα τον ήξεραν ως τον «ρακοσυλλέκτη της αγάπης». Γύρναγε μ’ ένα φορτηγάκι και μάζευε ό,τι άχρηστο υπήρχε, τα πουλούσε και μοίραζε τα χρήματα σ’ όσους είχαν ανάγκη!
Τον συνέλαβαν την Κυριακή των Μυροφόρων, στις 14 Μαΐου 1967, στην εκκλησία του τον Άι’ Γιώργη Κερατσινίου.
Για να τον αφήσουν ελεύθερο έπρεπε να επέμβει ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αλλά και ο καθολικός επίσκοπος της Αθήνας Βενέδικτος...

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Καλή Ανάσταση!

Τον Οκτώβρη του 2009 είχαμε τον εκλογικό θρίαμβο. Την Κυριακή των Βαΐων... ακολουθεί η σκληρή λιτότητα. Τα πάθη της Μεγάλης Εβδομάδας...
Και αναμένουμε την ... Ανάσταση!

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Πόσο Έλληνες είμαστε; Ε΄ (Η άποψη του Δημήτρη Γληνού)

«Μ’ όλο το κύμα των ξένων που πλημμύρισε σε ορισμένες εποχές τη χώρα μας, τ’ απομεινάρια των ξένων αυτών λαών απορροφήθηκαν ολότελα απ’ τον ελληνικό πυρήνα, έτσι που σήμερα η σλαβική επίδραση είναι όλως διόλου ασήμαντη στην Ελλάδα και τα σημάδια της έμειναν μόνο σε μερικές τοπωνυμίες και σε μερικά ήθη και έθιμα ορισμένων τόπων...
Μα οσοδήποτε πολύ είναι το ξένο αίμα που χύνεται μέσα σ’ έναν λαό, η σημασία του δεν είναι απόλυτη (ως προς την ιστορική συνέχεια κι όχι γενικά τη βιολογική), όσο δε επηρεάζει το δεύτερο, το πολύ πιο σημαντικό στοιχείο της ιστορικής ενότητας, τη συνείδηση της ιστορικής συνέχειας.
Όταν έχω μέσα μου την ακλόνητη πεποίθηση πως είμαι Έλληνας και θέλω να ενώσω την τύχη μου με τους άλλους Έλληνες αδελφούς μου, αποτελώ αναπόσπαστο μέρος του έθνους του ελληνικού, του σημερινού, έστω αν φυλετικά είμαι Σύρος ή Αρβανίτης.
Κι όταν έχω μέσα την πίστη μου πως είμαι απόγονος των αρχαίων Ελλήνων, όταν έχω δηλαδή τη συνείδηση της ιστορικής συνέχειας, είμαι αληθινά απόγονός τους, έστω κι αν τρέχει στις φλέβες μου οποιοδήποτε αίμα...»

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Πόσο Έλληνες είμαστε; Δ’ (Ελληνόφωνοι, Αρβανίτες και Βλάχοι)


Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα η πίστη της καταγωγής των υπόδουλων Ρωμιών απ’ τους αρχαίους Έλληνες ήταν διαδεδομένη μόνο στους περιορισμένους κύκλους των λογίων.
Οι υπόδουλοι Χριστιανοί είχαν την εντύπωση πως ανήκαν στο «γένος των Ρωμιών» ή «Ρουμ μιλέτ» σύμφωνα με τις οθωμανικές αρχές.
Η λέξη «Έλληνας» αρχίζει να χρησιμοποιείται απ’ τους υπόδουλους ραγιάδες μόνο μετά την επίδραση του γαλλικού διαφωτισμού.
Το νεότερο ελληνικό έθνος συγκροτείται σταδιακά ανάμεσα στα 1770 και 1820 από μερίδες τριών ορθόδοξων εθνοπολιτισμικών κοινοτήτων της οθωμανικής αυτοκρατορίας: ελληνόφωνους Ρωμιούς, Αρβανίτες και Βλάχους.
Οι πληθυσμοί αυτοί, κάτω απ’ την καθοδήγηση των λογίων, των εμπόρων και των οπλαρχηγών, συγκροτούν τους νεότερους Έλληνες που, φυσικά, δεν έχουν καμία φυλετική συγγένεια με τους αρχαίους Έλληνες...

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Πόσο Έλληνες είμαστε Γ' ("Εμείς οι Έλληνες")

Στα τέλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (15ος αιώνας) κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι, όπως ο Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων, υποστήριζαν πως οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας ήταν "Έλληνες το γένος"!
Οι απόψεις αυτές, που για τους ειδικούς ερευνητές αποτελούν τον "νεοελληνικό πρωτοεθνικισμό", καταποντίστηκαν αμέσως μετά την άλωση της πόλης, του Μυστρά και της Τραπεζούντας.
Ο όρος "Έλληνες" εμφανίζεται ξανά, σποραδικά όμως, στις αρχές του 18ου αιώνα.
Ο Ηλίας Μηνιάτης, λόγιος Επίσκοπος Καλαβρύτων που πέθανε το 1714, κάνει λόγο για την ανυπόφορη δουλεία που υφίσταται "το γένος των Ελλήνων".
Ακολουθεί ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Χρύσανθος Νοταράς, ο πρώτος Έλληνας διαφωτιστής, που πέθανε το 1731. Σε επιστολή του στον ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας γράφει χαρακτηριστικά για τη "δυστυχισμένη Ελλάδα που κατάντησε άξια για θρήνους"...
Στη συνέχεια ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Νεκτάριος αποκαλεί τους συγχρόνους του και τον εαυτό του "εμείς οι Έλληνες"!
Η χρήση, όμως, των όρων "Έλληνες" και "Ελλάδα" περιορίζεται μέχρι το 1770 σε έναν μικρό και αριθμητικά περιορισμένο κύκλο διανοουμένων.