Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Οι απολυμένοι της «Αριστεράς»!

Οι ευθύνες των δυο κομμάτων εξουσίας είναι τεράστιες.
Αλλά μεγάλες είναι και οι ευθύνες των κομμάτων της «Αριστεράς».
Που, σημειωτέον, αποδεικνύονται απ’ τους πιο σκληρούς και ανάλγητους εργοδότες!
Ήδη στον σταθμό «902 Αριστερά» του ΚΚΕ έχουν απολυθεί πάνω από 20 εργαζόμενοι! Κι όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι, βίωσαν κλίμα τρομοκρατίας, προσπάθεια φίμωσης των εκπροσώπων τους και εξευτελισμό της προσωπικότητάς τους...
Όσο για το σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ, «Στο Κόκκινο», οι εργαζόμενοι πληρώνονται «στη χάση και στη φέξη», κι όπου να ’ναι έρχονται και απολύσεις...
Τα δυο κόμματα επικαλούνται οικονομική στενότητα λόγω μείωσης της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα!
Με άλλα λόγια, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να καταλύσουν τους υφιστάμενους κρατικούς θεσμούς, με κρατικά λεφτά!
Πάει και τέλειωσε! Αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται...

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Με καθυστέρηση 30 ετών λέγονται οι «μεγάλες αλήθειες»!

Στην ομιλία του στη Σαλονίκη, ο πρωθυπουργός είπε μια φρασούλα που οι δημοσιογράφοι δεν της έδωσαν ιδιαίτερη σημασία.
Είπε: «αν εφαρμοστεί η συμφωνία της 21ης Ιουλίου, για πρώτη φορά τα τελευταία 30 χρόνια θα είναι διαχειρίσιμο το δημόσιο χρέος μας»!
Με άλλα λόγια μας είπε πως:
α) τόσα χρόνια τα κόμματα εξουσίας γνώριζαν πως υπήρχε ένα ανεξέλεγκτο χρέος κι αυτά συνέχιζαν να το αυγαταίνουν, κι από πάνω μας κορόιδευαν για «ισχυρές Ελλάδες» και «θωρακισμένες οικονομίες», και β) από κοντά και τα δύο κόμματα της «ψυχασθενικής αριστεράς» που σιγοντάριζαν κάθε ανεδαφικό διεκδικητισμό κι έκαναν κι αυτά ιδεολογία τους το εθνικό σύνθημα «δώσε και μένα μπάρμπα»!

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

«Δώσε και σε μένα μπάρμπα»! (Φέτος δεν πάμε ΔΕΘ)

Δεν υπερβάλλω καθόλου: το μισό και βάλε δημόσιο χρέος μας έχει εξαγγελθεί στις Δ.Ε.Θ.!
Οι «καλοί» μας πρωθυπουργοί ένιωθαν την υποχρέωση, κάθε φορά που ανέβαιναν το Σεπτέμβρη στη Σαλονίκη, να εξαγγείλουν κι από ένα «φιλολαϊκό πακέτο μέτρων»!
Αυξήσεις σε συντάξεις και μισθούς, φοροαπαλλαγές, φαραωνικά έργα...
Και τα βράδια, με τις μοντέλες αγκαλιά, τα κυβερνητικά στελέχια, γλεντοκοπούσαν ελληναράδικα!
Κάπως έτσι φτάσαμε να μην παράγουμε τίποτ’ άλλο εκτός από χρέη.
Και χωρίς να το καταλάβουμε, έγινε όλ’ η χώρα ένα σοβιετικό εργοστάσιο, αντιπαραγωγικό και κρατικοδίαιτο.
Γύρω-γύρω όλοι, και στη μέση το κρατικό πουγκί!
Όλοι με το χέρι απλωμένο ήμασταν, και «δώσε κι εμένα μπάρμπα»!
Κάθε αξιοπρεπής γονιός έπρεπε να μεριμνήσει για δυο πράγματα: α) να σπουδάσει κάπου τα παιδιά του, και β) να έχει κάποιον βουλευτή κολλητό για να τα διορίσει στο Δημόσιο...
Πριν 25 χρόνια, στο πρώτο έτος της Νομικής, γνώρισα μερικά απ’ τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου.
Και σήμερα τους βλέπω σκυμμένους, κρυμμένους απ’ τη ζωή, δεν ερωτοτροπούν, δεν φλερτάρουν, δεν επιτίθενται, δεν διεκδικούν...
Μόνο μετρούν τα ένσημα, και γκρινιάζουν! Γκρινιάζουν συνεχώς και για τα πάντα.
Έχουν ηττηθεί χωρίς να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά...
Κοιτάζω και τους πιτσιρικάδες, τη φρεσκαδούρα της ζωής.
Αναδεύουν νωχελικά το φρέντο και κενώνουν το νου από λογισμούς!
Κόμη στιλβωμένη με τζελ, γυαλιά για το ηλιόφως, στο τραπεζάκι αγρυπνούν τα κινητά, τα κλειδιά, τα τσιγάρα, τα δελτία στοιχημάτων και οι αθλητικές.
Νωχελικοί και ήρεμοι. Άγνοια κινδύνου ή μια άλλη βιοσοφία;
Πάντως δεν κρύβεται η αμεριμνησία, η οκνηρία, η χαμηλή φιλοδοξία, η αστήρικτη αυτοπεποίθηση, η εξωστρέφεια στην παρέα και η εσωστρέφεια σε όλα τ’ άλλα...
Είμαστε τέκνα του «έχει ο Θεός», του «και αύριο μέρα είναι», γουστάρουμε τις αψιμαχίες χωρίς ρίσκα, και όταν περνάμε από καμιά εκκλησία κάνουμε το σταυρό μας να ’χει ο Θεός καλά τους γέρους μας, για να τους μασάμε τις συνταξούλες τους...

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

«Ισχυρή Ελλάδα» και «θωρακισμένη οικονομία»...

Οι χώρες διακρίνονται σε πέντε κατηγορίες:
Α) Σ’ αυτές που είναι φτωχές και το ξέρουν. Στα κράτη, π.χ., της υποσαχάριας Αφρικής οι άνθρωποι έχουν πολύ χαμηλά εισοδήματα, καλύπτουν μόνο τις στοιχειώδεις ανάγκες τους, αλλά παλεύουν με τις περιορισμένες υποδομές τους ν’ αυξήσουν τις εξαγωγές και να ξεφύγουν απ’ την απελπιστική φτώχεια.
Β) Σ’ αυτές που πλουτίζουν με γοργούς ρυθμούς, αλλά νομίζουν πως είναι ακόμη φτωχές. Τέτοια είναι και η Τουρκία. Παρά την γρήγορη ανάπτυξή τους, οι κοινωνίες των χωρών αυτών παραμένουν συντηρητικές, οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ σκληρές και τα νομίσματά τους υποτιμημένα.
Γ) Σ’ αυτές που είναι πλούσιες και το ξέρουν. Όπως ο Καναδάς και η Γερμανία. Η ανάπτυξή τους παραμένει υψηλή, αλλά ταυτόχρονα αυξάνονται η κατανάλωση και οι εισαγωγές.
Δ) Σ΄αυτές που γίνονται όλο και φτωχότερες, αλλά νομίζουν πως παραμένουν πλούσιες. Τέτοιες είναι οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία. Το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώνεται, αλλά δυσκολεύονται να μειώσουν τις δαπάνες τους.
Ε) Σ’ αυτές που έχουν εδώ και χρόνια καταρρεύει, αλλά αργούν πολύ να το αποδεχτούν.
Τέτοια είναι και η Ελλάδα. Που απ’ το 2007 έχει ουσιαστικά πτωχεύσει, και οι πολιτικοί της παραμύθιαζαν το λαό περί ... «ισχυρής Ελλάδας», «θωρακισμένης οικονομίας» και «λεφτά υπάρχουν»!