Το "οικονομικό θαύμα" του Αλογοσκούφη ...

Πέρυσι, τέτοια εποχή, τα φιλοκυβερνητικά παπαγαλάκια μας προέτρεπαν να "(ξανα)ψηφίσουμε Καραμανλή" επικαλούμενα το "οικονομικό θαύμα" του Αλογοσκούφη!

Τώρα, ένα χρόνο μετά, μπορούμε να κάνουμε ταμείο! Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

α) Η ανάπτυξη της οικονομίας "τρέχει" με ρυθμό 3,6%, που αποτελεί τη χαμηλότερη επίδοση από το 2000 οπότε και υπάρχουν συγκρίσιμα στοιχεία!

β) Ο τιμάριθμος βρίσκεται στο 4,9%, στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 10 ετών! Σημειωτέον ότι το 2004 ανέρχονταν σε 2,9%!

γ) Το δημόσιο χρέος έχει πλήρως εκτροχιαστεί αγγίζοντας τον Ιούνιο τα 252 δις ευρώ, ξεπερνώντας ήδη τον ετήσιο στόχο των 250,2 δις ευρώ!

δ) Η οικοδομική δραστηριότητα παρουσιάζει πτώση τουλάχιστον 15% συγκριτικά με πέρυσι!

ε) Το έλλειμμα, με βάση τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης, βρίσκεται πολύ κοντά στο όριο της "επιτήρησης", αν δεν το έχει ήδη υπερβεί!

στ) Η "μαύρη τρύπα" των ελλειμματικών ΔΕΚΟ βαθαίνει όλο και περισσότερο ενώ κερδοφόρες επιχειρήσεις, όπως η ΔΕΗ, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια μετατρέπονται σε ζημιογόνες!

Αλήθεια, μπορεί η κυβέρνηση να μας δείξει έναν οικονομικό δείκτη που να βελτιώθηκε από το 2004; Υπάρχει, βέβαια, η "μαγική εικόνα" της ανεργίας, που στα αλογοσκούφεια μαγειρεία (και παρά τη μείωση των ρυθμών ανάπτυξης) φαίνεται να μειώνεται, προκαλώντας γέλωτα σε όσους γνωρίζουν ελάχιστα οικονομικά! Είναι σα να μας λένε πως όταν ο πληθωρισμός αυξάνεται και ο μισθός μας μειώνεται, η αγοραστική μας δύναμη ενισχύεται...

Ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη θα προσπαθήσει (για μια ακόμη φορά) να μας πείσει πως για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ, οι συνδικαλιστές, οι ελεύθεροι επαγγελματίες που φοροδιαφεύγουν, οι προνομιούχοι υπάλληλοι του Δημοσίου, ενδεχομένως οι Βρυξέλλες και σίγουρα οι πολίτες που δεν κατανοούν τα προβλήματα του κράτους... Όλοι οι άλλοι εκτός απ' αυτόν και την κυβέρνησή του!

Να ξέρει όμως πως ολοένα και περισσότεροι Έλληνες αρχίζουν και αναρωτιούνται: "πότε ήταν καλύτερα για τον μέσο πολίτη ως προς τις οικονομικές δυνατότητές του; Πριν ή μετά το 2004;". Και η απάντηση που δίνουν θα γίνει σύντομα ο εφιάλτης του Καραμανλή...

Τα χάλια του ελληνικού στρατού!

Η χώρα μας, δυστυχώς, δεν διαθέτει αξιόπιστες και αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις! Οι λόγοι είναι πολλοί και, φυσικά, δεν μπορούν να αναπτυχθούν σε ένα δημόσιο ιστολόγιο.

Αν και δαπανούμε τεράστια ποσά, εντούτοις υστερούμε υπερβολικά σε οργάνωση, εκπαίδευση και μέσα που να ανταποκρίνονται στις ιδιάζουσες αμυντικές ανάγκες της χώρας μας...

Αν και το "απόρρητο" μάς απαγορεύει να αναφερθούμε σε "ευαίσθητες" λεπτομέρειες, ένα πρόσφατο γεγονός που δημοσιεύθηκε στον τύπο είναι αρκετό να δείξει σε ποιο βαθμό αποσύνθεσης έχει περιέλεθει ο ελληνικός στρατός:

Την περασμένη βδομάδα βρέθηκε σε στρατόπεδο του Κιλκίς ένας φαντάρος νεκρός από ναρκωτικά! Ήταν χρήστης πριν την κατάταξή του και παρ' όλ' αυτά κρίθηκε απόλυτα ικανός να φέρει οπλισμό και να συμμετέχει σε στρατιωτικές ασκήσεις και δραστηριότητες (Ι1)!

Ο συγκεκριμένος φαντάρος παρουσιάστηκε στη μονάδα του στις 6 Αυγούστου, εξαφανίστηκε την επομένη για να βρεθεί τυχαία, 11 μέρες αργότερα, νεκρός σε μια αποθήκη μαζί με σύριγγες!

Μα καλά ... είναι δυνατόν ένας στρατιώτης να απουσιάζει απ' τη μονάδα του για 11 μέρες και κανείς να μην τον αναζητήσει; Από πότε στον ελληνικό στρατό καταργήθηκαν οι "αναφορές", τα "προσκλητήρια" και οι "αδικαιολογήτως απόντες";

Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς όταν στην ηγεσία του Υπουργείο Εθνικής Αμύνης τοποθετούνται κάποια "κομματόσκυλα" (Τσοχατζόπουλος, Μεϊμαράκης κλπ) που το μόνο που τους απασχολεί είναι η διεκπαιρέωση κομματικών ρουσφετιών;

Ούτε ένας άντρας;

Τέτοια περίπου εποχή, το 1922, οι τουρκικές δυνάμεις του Κεμάλ ετοίμαζαν την μεγάλη και τελική αντεπίθεσή τους για «να ρίξουν τους Έλληνες στη θάλασσα»! Πράγματι, το ελληνικό μέτωπο κατέρρευσε μέσα σε λίγες ώρες, με τα γνωστά αποτελέσματα…

Μελετώντας κανείς το στρατιωτικό-πολεμικό σκέλος της μικρασιατικής εκστρατείας μπορεί να διαπιστώσει τραγικά λάθη και παραλήψεις, ανάλογα, ίσως, με εκείνα που διέπραξαν οι αρχαίοι Αθηναίοι στη Σικελία, όπως μας τα περιγράφει ο Θουκυδίδης. Ίσως κάποια άλλη στιγμή να αναφερθούμε αναλυτικά στα λάθη της στρατιωτικής τακτικής των Αθηναίων στη Σικελία και των Ελλήνων στη Μ. Ασία…

Προς το παρόν περιοριζόμαστε στην επισήμανση συγκεκριμένων εγκληματικών παραλείψεων που οδήγησαν στην καταστροφή της Σμύρνης και στη σφαγή του πληθυσμού της:

1) Ο ελληνικός στρατός, αν και παρέμεινε στη Σμύρνη πάνω από τρία χρόνια δεν φρόντισε να δημιουργήσει στις παρυφές της πόλης τα αναγκαία οχυρωματικά έργα που θα ανέκοπταν την τουρκική επιθετικότητα σε περίπτωση κατάρρευσης του μετώπου.

2) Στο ίδιο διάστημα οι ελληνικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές αρνούνταν πεισματικά τη σύσταση πολιτοφυλακής από Έλληνες της Σμύρνης. Βεβαίωναν πως οι εκεί στρατιωτικές δυνάμεις αποτελούσαν τη μεγαλύτερη εγγύηση για την ασφάλεια των Ελλήνων!

3) Όταν πια το μέτωπο είχε καταρρεύσει, οι διοικητές του στρατού ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για την ασφαλή μετάβαση των ανδρών τους αλλά και του πολεμικού υλικού στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου! Δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ να προβληματιστεί για το πού εγκαταλείπει τόσες χιλιάδες Ελλήνων ανυπεράσπιστους στις ορέξεις των Τούρκων…

Αν υπήρχε η στοιχειώδης στρατιωτική μέριμνα οχυρώσεως της Σμύρνης και με την υποστήριξη της ένοπλης πολιτοφυλακής, που υποχρεωτικά έπρεπε να είχε συσταθεί, ο ελληνικός στρατός θα μπορούσε για αρκετές μέρες να συγκρατήσει τις εχθρικές επιθέσεις έξω από την πόλη. Έτσι θα εξασφαλίζονταν ο αναγκαίος χρόνος για την κινητοποίηση της διεθνούς διπλωματίας ώστε η αναπόφευκτη αποχώρηση των ελληνικών δυνάμεων να μη συνοδευτεί από γενοκτονία… Ή, στη χειρότερη περίπτωση, να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για την ομαλή εκκένωση της πόλης από τους Έλληνες κατοίκους της.

Οι μελαγχολικές αυτές σκέψεις μετατρέπονται σε οργή όταν φέρνουμε στο νου μας την προ διετίας αντίσταση των Λιβανέζων μαχητών της Χεζμπολά στην ισραηλινή εισβολή. Είναι δυνατόν μια αντάρτικη οργάνωση να έχει καθηλώσει επί 15 μέρες στο Μπιντ Τζμπάιλ την πανίσχυρη ισραηλινή πολεμική μηχανή και ολόκληρος ελληνικός στρατός να μην μπορεί να ρίξει ούτε μια πιστολιά για την προστασία της Σμύρνης;

Βέβαια υπάρχει μια μεγάλη διαφορά! Οι Λιβανέζοι μαχητές ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν, βέβαιοι για το δίκαιο και την ιερότητα του αγώνα τους! Ενώ οι Έλληνες φαντάροι στη Μ. Ασία δεν έβλεπαν την ώρα να μπουν στα πλοία για την πατρίδα! Αλλά ποιος ευθύνεται γι’ αυτό;

Η "Έλλη" και ο Μεταξάς ...

Ας επιστρέψουμε 68 χρόνια πίσω, στις 15-8-1940, κι ας θυμηθούμε για λίγο τον τορπιλλισμό του σημαιοστολισμένου καταδρομικού «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου! Κι ας διατυπώσουμε ανοιχτά την άποψη πως η «Έλλη» υπήρξε θύμα της κοντόφθαλμης και μικρονοϊκής πολιτικής της δικτατορίας Μεταξά!

Την περίοδο εκείνη κύρια στρατηγική επιλογή του Μεταξά και των επιτελών του ήταν να προετοιμάζονται μεν για πόλεμο αλλά ταυτόχρονα να αποφύγουν κάθε «προκλητική» ενέργεια που, ενδεχομένως, θα έδινε στην Ιταλία την αφορμή να ξεκινήσει έναν πόλεμο.

Η «κατευναστική» αυτή πολιτική του Μεταξά δεν είχε κανένα νόημα και είχε ήδη χρεοκοπήσει στη διεθνή πολιτική σκακιέρα! Την ίδια κατευναστική πολιτική είχε επιλέξει και Αγγλία στο Μόναχο, τον Σεπτέμβριο του 1939, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Τον Ιούλιο τυ 1940 η Λουφτβάφε χτυπάει το Λονδίνο! Το ίδιο συνέβη και με τη Γαλλία. Τον Δεκέμβριο 1939 υπέγραψε κοινή διακήρυξη με τη Γερμανία αλλά τον Ιούνιο του 1940 οι Γερμανοί έχουν ήδη μπει στο Παρίσι. Κι ο Μεταξάς συνέχισε να «επενδύει» πολιτικά και διπλωματικά στον «κατευνασμό»!

Η πολιτική αυτή του Μεταξά είχε προκαλέσει μεγάλη ανασφάλεια λόγω των βαθιών αντιφάσεών της. Ενώ η Ελλάδα προσποιούνταν ότι δεν συμβαίνει τίποτε, οι Ιταλοί προχωρούσαν σε συνεχείς προκλήσεις εναντίον της χώρας μας. Που όλες αποκρύβονταν από τον Μεταξά και, φυσικά, έμεναν αναπάντητες! Πιο συγκεκριμένα:

1) Στις 12 Ιουλίου 1940, τρία ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα χτυπούν στην Κρήτη το πολεμικό μας πλοίο «Ωρίων» καθώς και το αντιτορπιλικό «Ύδρα» που έσπευσε σε βοήθεια!

2) Στις 30 Ιουλίου ιταλικά βομβαρδιστικά χτύπησαν στον κόλπο της Κορίνθου τα πλοία μας «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα». Την ίδια μέρα πλήττονται και δύο ελληνικά υποβρύχια στο λιμάνι της Ναυπάκτου! Παράλληλα, οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών μας υδάτων ήταν καθημερινό φαινόμενο. Και ο Μεταξάς (ο «ηρωϊκός») σφύριζε αδιάφορα...

Κι ερχόμαστε στον τορπιλισμό της «Έλλης». Το Πολεμικό («Βασιλικό» τότε) Ναυτικό μας φοβόταν ένα μεγάλο χτύπημα και είχε ζητήσει είτε την ματαίωση της συμμετοχής του πλοίου στις εορταστικές εκδηλώσεις της Τήνου είτε την αποστολή στη θέση του του αντιτορπιλικού «Αετός». Η κυβέρνηση όμως Μεταξά απέρριψε όλες τις προτάσεις για να μην μειώσει τη μεγαλοπρεπή συμμετοχή του Ναυτικού στην τελετή! Έτσι, η «Έλλη» στάλθηκε ως «πρόβατον επί σφαγήν», να παραμένει επί ώρες αγκυροβολημένη στον ανοιχτό όρμο και τελείως απροστάτευτη!

Όμως, η «ηρωϊκή» συμπεριφορά του Μεταξά συνεχίσθηκε επί μήνες: Η ταυτότητα του εχθρού, παρότι είχε διαπιστωθεί από τις δύο τορπίλες που είχαν πλήξει τον λιμενοβραχίωνα, κρατήθηκε μυστική μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος στις 28 Οκτωβρίου.

Και μια τελευταία «λεπτομέρεια». Την δεκαετία του 1950, όταν τη χώρα κυβερνούσαν οι ιδεολογικοί απόγονοι του Μεταξά, δύο επιχειρηματίες επί δύο χρόνια κομμάτιαζαν την «Έλλη» μέσα στο νερό για να την πουλήσουν ως ... παλιοσίδερα!

Τότε και τώρα ...

"Η χώρα που το 2004 ένιωθε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, τώρα νιώθει ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει!

Η χώρα έχει μπει σ' εκείνη τη φάση της παραλυτικής κατάθλιψης όπου όλα τα στραβά μοιάζουν αναπόφευκτα και πέρα απ' τις δικές μας δυνάμεις.

Κι αυτό το αίσθημα είναι χειρότερο από τα στραβά που δεν διορθώνονται!"

(απόσπασμα άρθρου του Πάσχου Μανδραβέλη στην

"Καθημερινή της Κυριακής", 3 Αυγούστου 2008)

Μειονοτική ... μειονεξία!

Μία από τις βασικές διεκδικήσεις των μουσουλμάνων της Θράκης είναι να τους αναγνωριστεί το δικαίωμα να εκλέγουν οι ίδιοι των μουφτή τους, δηλαδή τον θρησκευτικό τους ηγέτη. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία τον μουφτή διορίζει το ελληνικό κράτος και αυτός (ο διορισμένος) θρησκευτικός ηγέτης εκπροσωπεί την μειονότητα στις διάφορες επίσημες εκδηλώσεις και επιπλέον ασκεί κάποια δικαστικά καθήκοντα, κυρίως οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου.

Η συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων ουδέποτε αποδέχθηκε τους διορισμένους «κρατικούς» μουφτήδες και για το λόγο αυτό προέβαιναν στην εκλογή άλλου μουφτή που ενώπιον των ελληνικών αρχών ήταν θεωρητικά «ανύπαρκτος» (ψευδομουφτής) αλλά στα μάτια της μουσουλμανικής μειονότητας ήταν ο ηρωοποιημένος-διωκόμενος θρησκευτικός τους ηγέτης.

Και ερωτώ: ποιος καλόπιστος και καλοπροαίρετος άνθρωπος αποδέχεται τον διορισμό της θρησκευτικής ηγεσίας μιας μειονότητας από ένα εχθρικά διακείμενο κράτος;

Σε ποιον αρέσει το φαινόμενο της συνύπαρξης στον ίδιο χώρο δύο μουφτήδων, ενός επίσημου αλλά και ξεφτιλισμένου (λίγο πολύ τον θεωρούν προδότη) κι ενός ανεπίσημου αλλά παντοδύναμου και πλήρως ελεγχόμενου από την Άγκυρα;

Και γιατί πρέπει να περιμένουμε να συρθούμε από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια στην αναγνώριση του δικαιώματος εκλογής των μουφτήδων και δεν σπεύδουμε να το παραχωρήσουμε έγκαιρα και φιλικά;

Η άποψή μου σχετικά συνοψίζεται στα εξής σημεία:

1) Οι εποχές καταπίεσης των διάφορων μειονοτήτων πέρασαν ανεπιστρεπτί. Σήμερα, με τις κρατούσες διεθνείς συγκυρίες, όποιος καταδιώκει τις μειονότητες παίζει με τη φωτιά.

2) Η τακτική του στρουθοκαμηλισμού που τόσα χρόνια ακολουθεί η χώρα μας έχει αποτύχει παταγωδώς. Η προσπάθεια να κρύψουμε το πρόβλημα «κάτω απ’ το χαλί» είναι μικρόνοη. Γιατί το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει και σύντομα θα αποκαλυφθεί ακόμη πιο έντονο.

3) Η «κουτοπόνηρη» αντιμετώπιση των μειονοτικών προβλημάτων δεν μπορεί πλέον να αποδώσει καρπούς. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: μεταπολεμικά, το ελληνικό κράτος, θεωρώντας πως οι Πομάκοι συνιστούν εθνικό κίνδυνο λόγω της συγγένειάς τους με τους Βούλγαρους, συνέβαλε στην τουρκοποίησή τους! Και σήμερα, που αντιλαμβάνεται τις συνέπειες της πολιτικής αυτής, προσπαθεί να ενισχύσει την διαφοροποίηση των Πομάκων με πρόθεση να διασπάσει τη μουσουλμανική μειονότητα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ότι κανείς πλέον μουσουλμάνος δεν αποδέχεται τα «παιχνίδια» του ελληνικού κράτους και όλοι μαζί τού γυρίζουν την πλάτη.

4) Η Ελλάδα πρέπει όσο είναι νωρίς να αποβάλει το κόμπλεξ των μειονοτήτων. Να αποδεχθεί την υπάρχουσα κατάσταση και να παραχωρήσει ειλικρινά και πλήρως στους μειονοτικούς όλα τα δικαιώματα που τους αναγνωρίζουν οι διεθνείς συμβάσεις. Έτσι, και τα τουρκικά επιχειρήματα θα εξουδετερώσει και την ενσωμάτωση των μειονοτικών θα διευκολύνει και κάποια «διεθνή κοράκια» που ενδεχομένως σχεδιάζουν να παίξουν παιχνίδια στην περιοχή θα αποθαρρύνει.

5) Στα πλαίσια αυτά περιλαμβάνεται και η αναγνώριση της εκλογής του μουφτή από τους μουσουλμάνους της Θράκης. Και θα ήταν ευχής έργον αν το μέτρο αυτό επεκτείνονταν και στην ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία. Είναι πλέον καιρός οι Αρχιεπίσκοποι, Επίσκοποι και ιερείς να εκλέγονται από τους πιστούς χριστιανούς.