Ο ηγέτης του ιταλικού Κ.Κ., Ενρίκο Μπερλίνγκουερ, στα τέλη της δεκαετίας του '70, είχε απαντήσει "Ναι!". Και το αιτιολογούσε:α) Το μοντέλο ανάπτυξης που στηρίζεται στην τεχνητή μεγέθυνση της ιδιωτικής κατανάλωσης είναι σαθρό και αποτελεί πηγή σπατάλης, παρασιτισμού, εξάντλησης φυσικών πόρων και οικονομικής καταστροφής.
β) Σε συνθήκες κρίσης η λιτότητα είναι υπέρ των εργαζομένων, με δύο προϋποθέσεις. Πρώτον, τα κοινωνικά βάρη να κατανέμονται δίκαια, και, δεύτερον, να ενεργοποιηθεί ένα πλέγμα δημοκρατικών-κοινωνικών μεταρρυθμίσεων ώστε οι όποιες θυσίες να οδηγούν σε ένα υγιέστερο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου