Οι χώρες διακρίνονται σε πέντε κατηγορίες:
Α) Σ’ αυτές που είναι φτωχές και το ξέρουν. Στα κράτη, π.χ., της υποσαχάριας Αφρικής οι άνθρωποι έχουν πολύ χαμηλά εισοδήματα, καλύπτουν μόνο τις στοιχειώδεις ανάγκες τους, αλλά παλεύουν με τις περιορισμένες υποδομές τους ν’ αυξήσουν τις εξαγωγές και να ξεφύγουν απ’ την απελπιστική φτώχεια.
Β) Σ’ αυτές που πλουτίζουν με γοργούς ρυθμούς, αλλά νομίζουν πως είναι ακόμη φτωχές. Τέτοια είναι και η Τουρκία. Παρά την γρήγορη ανάπτυξή τους, οι κοινωνίες των χωρών αυτών παραμένουν συντηρητικές, οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ σκληρές και τα νομίσματά τους υποτιμημένα.
Γ) Σ’ αυτές που είναι πλούσιες και το ξέρουν. Όπως ο Καναδάς και η Γερμανία. Η ανάπτυξή τους παραμένει υψηλή, αλλά ταυτόχρονα αυξάνονται η κατανάλωση και οι εισαγωγές.
Δ) Σ΄αυτές που γίνονται όλο και φτωχότερες, αλλά νομίζουν πως παραμένουν πλούσιες. Τέτοιες είναι οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία. Το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώνεται, αλλά δυσκολεύονται να μειώσουν τις δαπάνες τους.
Ε) Σ’ αυτές που έχουν εδώ και χρόνια καταρρεύει, αλλά αργούν πολύ να το αποδεχτούν.
Τέτοια είναι και η Ελλάδα. Που απ’ το 2007 έχει ουσιαστικά πτωχεύσει, και οι πολιτικοί της παραμύθιαζαν το λαό περί ... «ισχυρής Ελλάδας», «θωρακισμένης οικονομίας» και «λεφτά υπάρχουν»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου