Στα τέλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (15ος αιώνας) κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι, όπως ο Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων, υποστήριζαν πως οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας ήταν "Έλληνες το γένος"!Οι απόψεις αυτές, που για τους ειδικούς ερευνητές αποτελούν τον "νεοελληνικό πρωτοεθνικισμό", καταποντίστηκαν αμέσως μετά την άλωση της πόλης, του Μυστρά και της Τραπεζούντας.
Ο όρος "Έλληνες" εμφανίζεται ξανά, σποραδικά όμως, στις αρχές του 18ου αιώνα.
Ο Ηλίας Μηνιάτης, λόγιος Επίσκοπος Καλαβρύτων που πέθανε το 1714, κάνει λόγο για την ανυπόφορη δουλεία που υφίσταται "το γένος των Ελλήνων".
Ακολουθεί ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Χρύσανθος Νοταράς, ο πρώτος Έλληνας διαφωτιστής, που πέθανε το 1731. Σε επιστολή του στον ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας γράφει χαρακτηριστικά για τη "δυστυχισμένη Ελλάδα που κατάντησε άξια για θρήνους"...
Στη συνέχεια ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Νεκτάριος αποκαλεί τους συγχρόνους του και τον εαυτό του "εμείς οι Έλληνες"!
Η χρήση, όμως, των όρων "Έλληνες" και "Ελλάδα" περιορίζεται μέχρι το 1770 σε έναν μικρό και αριθμητικά περιορισμένο κύκλο διανοουμένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου