Παπαδήμιος...

Το 1932 είχαμε την τέταρτη χρεοκοπία της χώρας μας.
Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ακολουθεί την κλασική συνταγή: περιορισμός δημοσίων δαπανών, αύξηση φόρων, μέτρα λιτότητας, ρύθμιση δανείων με δανειστές...
Αλλά δεν αρκούν.
Τρέχει στο εξωτερικό μπας και εξασφαλίσει νέα δανεικά. Μάταιος κόπος. Τότε δεν υπήρχε και μηχανισμός στήριξης...
Το Μάιο παραιτείται για να διευκολύνει το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με το Λαϊκό (Δεξιό) κόμμα, το οποίο αρνείται και ζητά επίμονα εκλογές.
Την άλλη μέρα ο «Ριζοσπάστης» γράφει: «Ο πρωθυπουργός της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας μίλησε στο σταύλο της οδού Σταδίου μπρος στα υποταχτικά του ανδράποδα»!
Όπου «σταύλος» ήταν η τότε Βουλή και «ανδράποδα» οι βουλευτές...
Η Δεξιά εφημερίδα «Εσπερινή» γράφει την ίδια μέρα: «Ο Βενιζέλος δεν ικανοποιήθη με το φάγωμα των βασιλέων... θέλει να φάγει και την Ελλάδα ολόκληρον και τους Έλληνας όλους. Ο παμφάγος πρωθυπουργός είναι, ως αποδεικνύεται, και ανθρωποφάγος»...
Η άλλη Δεξιά εφημερίδα, η «Ελληνική», γράφει για το Βενιζέλο: «... μας κατέστησε σκελετούς από την πείναν, την δυστυχίαν, την ανεργίαν και την αγωνίαν... απόψε πρέπει να ευρεθεί εις τας φυλακάς»!
Τελικά, σχηματίστηκε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, έναν πρωτοπόρο, για την εποχή του, σοσιαλιστή.
Όμως ο «Ριζοσπάστης» δεν του χαρίζεται: «Η νέα κυβέρνηση των μεγαλοκαρχαριών του πλούτου άρχισε να σκορπίζει άφθονες υποσχέσεις στις εργαζόμενες μάζες. Η αισχρή κωμωδία που έπαιζε επί τέσσερα χρόνια ο Βενιζέλος επαναλαμβάνεται από το διάδοχό του, νέο θατρίνο, πολιτικό αγύρτη και τσαρλατάνο Παπαναστάση»...
«Παπαναστάση» αποκαλούσαν ειρωνικά οι κομμουνιστές τον Παπαναστασίου, και «Παπαντρέα» τον (γέρο) Γεώργιο Παπαντρέου.
Πώς κάποιοι λένε σήμερα τον Παπαδήμο «Παπαδήμιο»; Έτσι ένα πράμα...