Λίγα λόγια για τον Καραμανλή...

Η πολιτική καριέρα του Καραμανλή διακρίνεται σε τρεις περιόδους:
1) Στην πρώτη κυβερνητική του θητεία 1955-1963.
Ήταν η εποχή της "κολοβής δημοκρατίας"! Πολύς κόσμος υπέφερε απ' τις πολιτικές διακρίσεις και τα "πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων".
Η μισή Ελλάδα είχε το κεφάλι σκυμμένο κι η άλλη μισή υψωμένο με προκλητικό θράσος, συχνά με ιδιοτελή χυδαιότητα, με βαναυσότητα και πρόκληση.
Την ίδια, όμως, περίοδο η χώρα μας κατέβαλε μια πρωτοφανή προσπάθεια για οικονομική και κοινωνική ανοικοδόμηση.
Η προσπάθεια αυτή πήρε το χαρακτήρα "παλλαϊκού κινήματος" που, ως ένα βαθμό, ένωσε τους νικητές και τους ηττημένους του εμφυλίου.
Και στην προσπάθεια αυτή ο Καραμανλής έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε.
2) Στην δεύτερη κυβερνητική του θητεία 1974-1980.
Τότε μπήκαν οι βάσεις της σημερινής μας χρεοκοπίας. Μια κλίκα βιομηχάνων παίρνουν απ' τις κρατικές τράπεζες θαλασσοδάνεια, στήνουν μη βιώσιμες επιχειρήσεις που σε λίγο τις πασάρουν στο κράτος. Είναι οι γνωστές μας "προβληματικές"!
Ταυτόχρονα κρατικοποιούνται τα πάντα (Εμπορική Τράπεζα, διυλιστήρια, αστικές συγκοινωνίες, Ολυμπιακή Αεροπορία κλπ). Όλ' αυτά που τόσα χρόνια "ρούφηξαν" το καταπέτασμα...
Μας έβγαλε προσωρινά κι απ' το ΝΑΤΟ, κάτι που εκμεταλλεύτηκαν οι Τούρκοι για να ανατρέψουν την ελληνική αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο.
Αυτή, όμως, είναι η μια όψη του νομίσματος. Γιατί την ίδια περίοδο ο Καραμανλής έπαιξε με μεγάλη επιτυχία το "ευρωπαϊκό χαρτί".
Μας έβαλε στην ΕΟΚ, πέτυχε την ομαλή μετάβαση απ' τη δικτατορία στη δημοκρατία, νομιμοποίησε το ΚΚΕ και, το σπουδαιότερο, έδιωξε οριστικά τους Βασιλιάδες.
Κακά τα ψέματα. Η Δημοκρατική Παράταξη είχαμε διώξει πολλές φορές στο παρελθόν το Βασιλιά. Αλλά πάντα αυτός επέστρεφε πιο δυνατός.
Το οριστικό παλούκι στην καρδιά των βρυκολάκων το έχωσε η ίδια η Δεξιά! Πρώτα η Χούντα, τον Δεκέμβρη του 1967, που έδιωξε τη βασιλική οικογένεια, και στη συνέχεια ο Καραμανλής με το Δημοψήφισμα τον Δεκέμβρη του 1974...
3) Στις δύο θητείες του στην Προεδρία της Δημοκρατίας: 1980-1985 και 1990-1995.
Η δεύτερη δεν αντέχει καμία κριτική. Ήταν ογδόντα φεύγα, είχε κουφαθεί εντελώς και ξεμωραθεί... ήταν για λύπηση.
Αλλά και στην πρώτη, η συμπεριφορά του δεν ήταν αντάξια του θεσμού. Απαιτούσε, ουσιαστικά, απ' τον Αντρέα συγκυβέρνηση. Ήθελε να έχει λόγο στις προαγωγές των στρατιωτικών και σε όσα νομοσχέδια θεωρούσε ο ίδιος "σημαντικά". Επιπλέον απαιτούσε να μην ασκείται καμία κριτική στους όρους εισόδου μας στην ΕΟΚ.
Ο Καραμανλής ως Πρόεδρος Δημοκρατίας ήθελε να συμπεριφέρεται ως "εκλεγμένος Βασιλιάς"...