Το λεγόμενο "παιδομάζωμα" του εμφυλίου (1948-1949) - Β'

Τέσσερα ήταν τα σημεία στα οποία στηρίχθηκε η κυβερνητική-αντικομμουνιστική προπαγάνδα:
1) Επιδιώχθηκε ο βίαιος αφελληνισμός των παιδιών.
Το επιχείρημα αυτό αποδείχθηκε εκ των υστέρων απολύτως ψευδές. Αν εξαιρέσουμε τα παιδιά των Σλαυομακεδόνων, που, ούτως ή άλλως, δεν διέθεταν ελληνική εθνική συνείδηση, τα ελληνόπουλα που μεγάλωσαν στις Ανατολικές Χώρες παρέμειναν 100% Έλληνες, όπως φάνηκε μετά τον επαναπατρισμό τους. Κανένα τους δεν "εκσλαυίστηκε"!
2) Τα παιδιά ζούσαν στις Ανατολικές Χώρες σε άθλια κατάσταση.
Κι αυτό ήταν μεγάλο ψέμα. Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα σημεία συγκέντρωσης εντός του αλβανικού εδάφους, όπου οι συνθήκες ήταν πράγματι απελπιστικές, στη συνέχεια τα ελληνόπουλα αυτά έζησαν σε πολύ καλύτερες συνθήκες απ' ό,τι οι συνομίληκοί τους στην Ελλάδα.
3) Τα παιδιά απήχθησαν βίαια.
Το επιχείρημα αυτό είναι εν μέρει μόνο αληθινό. Κατά τις μαζικές συγκεντρώσεις παιδιών στα διάφορα χωριά συνέβησαν πράγματι και βίαιες αρπαγές ανηλίκων. Αυτές απέβλεπαν κυρίως στο να αναγκάσουν τους γονείς τους να μην απομακρυνθούν απ' τις ανταρτοκρατούμενες περιοχές, να μην συνεργαστούν με τις κυβερνητικές δυνάμεις ή να μην λιποτακτήσουν απ' τον "Δημοκρατικό Στρατό". Όμως, αν λάβουμε υπόψιν μας πως:
- πάνω απ' τα μισά παιδιά που μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό ήταν Σλαυομακέδονες
- μεταξύ των παιδιών αυτών υπήρχε μεγάλος αριθμός ορφανών και ακηδεμόνευτων
- η συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν παιδιά ή συγγενείς μαχητών του "Δημοκρατικού Στρατού"
καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ο αριθμός των "βιαίως απαχθέντων παιδιών" ήταν σχετικά μικρός.
4) Τα παιδιά απήχθησαν για να σταλούν στα πολεμικά μέτωπα.
Κι αυτό είναι ψέμα, αν κι έχει μια μικρή δόση αλήθειας. Όταν άρχισε η μεταφορά των παιδιών (ηλικίας 3-14 ετών) στις Ανατολικές Χώρες κανείς δεν περίμενε πως ο εμφύλιος θα διαρκούσε άλλα 5 ή 10 χρόνια, όσα, δηλαδή, χρειάζονταν για να μπορέσουν τα παιδιά αυτά να χρησιμοποιηθούν στις πολεμικές επιχειρήσεις .
Η αλήθεια, όμως, είναι πως ένας μικρός αριθμός των παιδιών αυτών χρησιμοποιήθηκε στις μάχες. Την άνοιξη του 1949, κι ενώ ο "Δημοκρατικός Στρατός" βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση, η ηγεσία του πήρε τη σκληρότερη ίσως απόφαση της περιόδου του εμφυλίου: επιστράτευσε περίπου 1000 απ΄τα παιδιά αυτά, ηλικίας 13 και 14 ετών, τα υπέβαλε σε ταχύρρυθμη στρατιωτική εκπαίδευση και τα έστειλε στα μέτωπα του Γράμμου και του Βίτσι.
Τα περισσότερα από αυτά σκοτώθηκαν απ' τις βόμβες ναπάλμ των αμερικανικών αεροπλάνων ή αιχμαλωτίσθηκαν απ' τον κυβερνητικό στρατό στις μάχες που ακολούθησαν μέχρι τις 30 Αυγούστου 1949...