Ήμουν 11 χρονών, "μαζεμένος" επαρχιώτης, όταν το 1979 πρωτοπάτησε το πόδι μου στην Αθήνα. Γράφτηκα στο 1ο Γυμνάσιο-Λύκειο Βύρωνα, πίσω απ' την Ανάληψη, το επονομαζόμενο "κόκκινο σχολειό".Τότε, στις λαϊκές συνοικείες του Βύρωνα και της Καισαριανής, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σάρωναν ακόμη. Το κόμμα φάνταζε στα μάτια μας αγιοποιημένο, χάρη στους διωγμούς των μελών του απ' το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος.
Η ΚΝΕ τότε ήταν "παρθεναγωγείο"! "Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα"! Θυμάμαι γονείς να φέρνουν τα παιδάκια τους στην οργάνωση "για να μην πέσουν στα ναρκωτικά" ή "για να μη γίνουν χούλιγκαν".
Οι "αρχές" μας ήταν πολύ συντηρητικές. Αρνιόμασταν τον αμερικανικό τρόπο ζωής και τα αμερικανικά "πολιτιστικά προϊόντα". Δεν ξέραμε τι θα πει ντισκοτέκ και κόκα κόλα.
Ο Γρηγόρης ο Φαράκος είχε γράψει και το "Βιβλίο καλής συμπεριφοράς" που μας υποχρέωνε να γυρνάμε νωρίς σπίτι, να πλενόμαστε με δροσερό νερό και να κοιμόμαστε με τα παράθυρα ανοιχτά, γιατί είναι πιο υγιεινό...
Πνευματικός μας πατέρας ήταν κι ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Αφού έγραψε τον ύμνο του Στάλιν, που είναι "το μεγάλο αγκωνάρι που ξαποστένουν οι λαοί", φρόντισε να τιμήσει και τα "παιδιά της ΚΝΕ που είπαν στη ζωή το μέγα ΝΑΙ"...
Στα σχολεία των αστικών περιοχών κυκλοφορούσαν συνέχεια ανέκδοτα για τους "ΚΝίτες τα πρόβατα" που αντί για "μπεεεεε" κάνουν "κνεεεεε", αλλά αυτό δεν μας χάλαγε. Μέχρι, βέβαια, που καταλάβαμε πόσο δύσκολο είχε γίνει να βρούμε γκόμενα εκτός ΚΝΕ! Αλλά και στην συντηρητική σεξουαλικά ΚΝΕ τα γκομενικά ήταν δύσκολα. Οι συντρόφισσες ήθελαν στεφάνι...
Κείνη την εποχή, μιλάμε ακόμη για το 1979, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσπάθησε να ... μεταρρυθμίσει τα πανεπιστήμια. Μια θύελλα καταλήψεων σάρωσε όλες τις σχολές. Αλλά η ΚΝΕ δεν γούσταρε, τότε, τέτοιες μορφές αγώνα.
Όπως και τον Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο, κατήγγειλε τους καταληψίες ως "χαφιέδες της ασφάλειας" και "γνωστούς άγνωστους" (η ΚΝΕ πρωτοχρησιμοποίησε αυτόν τον όρο).
Ειδικά στο Χημείο, εγινε ο χαμός. Οι ΚΝίτες πέταξαν με τις κλοτσιές έξω τους καταληψίες αριστεριστές! Μέχρι κι ο Τζίμης Πανούσης αφιέρωσε ένα τραγουδάκι στο τότε πρωτοπαλίκαρο της ΚΝΕ στο Χημείο: "Βάρα μας Μαλάμη, χτύπα μας Μαλάμη, είμαστε όλοι μαζοχιστές"!
Από τότε οι σχέσεις ΚΝΕ-αντιεξουσιαστών έγιναν εχθρικές. Κι οι τελευταίοι κόλλησαν στους ΚΝίτες το παρατσούκλι "ΚΝΑΤ"...
Άλλος μεγάλος εχθρός του ΚΝίτη ήταν οι "αναθεωρητές" του ΚΚΕ εσωτερικού. Στην πορεία του Πολυτεχνείου το 1980, λίγο μετά τον βίαιο θάνατο του Κουμή και της Αγγελοπούλου, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στους "Ρηγάδες" και τους διέλυσαν. Αυτοί έτρεξαν να κρυφτούν στο μπλοκ της ΚΝΕ, αλλά οι "αλυσίδες" έσφιξαν και τα Ρηγόπουλα έμειναν αδέσποτα στο στόμα του λύκου. Τους σάπισε στο ξύλο η μπατσαρία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου