Ο "ματωμένος Δεκέμβρης" - Αθήνα 1944 (Α΄)

Απ' το καλοκαίρι του '44 ένοπλες ομάδες και κόμματα προετοιμάζονταν για την μετακατοχική νομή της εξουσίας. Ο λαός δεν ήξερε ακόμα για "σφαίρες επιρροής" και "μοίρασμα του κόσμου" και αξίωνε παραδειγματική τιμωρία των δοσίλογων όπου κι αν κρύβονταν.
Στις αρχές Σεπτέμβρη, μόλις οι Γερμανοί έφυγαν απ' την Πελοπόννησο, αντάρτες του ΕΛΑΣ επιτέθηκαν οργανωμένα και αιχμαλώτισαν ή εξόντωσαν όλες σχεδόν τις φρουρές των "Ταγμάτων Ασφαλείας".
Γλίτωσαν μόνο όσοι πρόλαβαν να παραδοθούν στους Εγγλέζους, δεχόμενοι να δικασθούν ακόμη και ως εγκληματίες πολέμου! Οι υπόλοιποι σφαγιάστηκαν, μαζί με τις οικογένειές τους σε Μελιγαλά, Γαργαλιάνους, Μυστρά, Σπάρτη...
Οι ΕΛΑΣίτες νόμιαζαν πως μ' αυτόν τον φρικιαστικό τρόπο εκδικούνταν για τη σφαγή στα Καλάμβρυτα όπου είχαν συμμετάσχει ενεργά Ταγματασφαλίτες της Πελοποννήσου.
Η βιασύνη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ να επικρατήσει πολιτικά και στρατιωτικά πριν την έλευση των Άγγλων, αλλά και οι θηριωδίες εις βάρος άμαχων γυναικόπαιδων θορύβησαν τους αστικούς κύκλους της Αθήνας. Ήταν, πλέον, βέβαιο πως η μάχη θα κρινόταν στην πρωτεύουσα...
Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν πως τα "Δεκεμβριανά" άρχισαν στις 3 του μηνός. Οι αντίπαλες παρατάξεις είχαν από καιρό αρχίσει να προετοιμάζονται.
Αν εξαιρέσουμε το κέντρο, που έλεγχε η Χωροφυλακή και η Αστυνομία, όλες οι συνοικίες της Αθήνας ΕΑΜοκρατούνταν. Ακόμα και περιοχές όπως η Κυψέλη και του Γκύζη.
Η περιβόητη ΟΠΛΑ (Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα), στελεχωμένη ακόμη και με εγκληματικά στοιχεία, συνελάμβανε και εξόντωνε ανεξέλεγκτα "χαφιέδες, δοσίλογους και εχθρούς του λαού"! Μεταξύ αυτών και εκατοντάδες πολιτικούς αντιπάλους του ΚΚΕ που δεν είχαν καμία σχέση με τους Γερμανούς κατακτητές. Την περίοδο εκείνη εξοντώθηκε και η αφρόκρεμα των τροτσκιστών της Αθήνας...
Ο ΕΛΑΣ Αθήνας αποτελούνταν κυρίως από απειροπόλεμους 20χρονους με ελαφρύ οπλισμό. Βέβαια, διέθεταν και εμπειροπόλεμες ομάδες (σε Ασπρόπυργο, Εύβοια και Βοιωτία) έτοιμες να επέμβουν, αλλά κι αυτοί δεν είχαν καθόλου εμπειρία στις οδομαχίες και στο αντάρτικο πόλεων.
Απ' τον Αύγουστο άρχισε μαζική προώθηση όπλων απ' τα βουνά της επαρχίας, αλλά το ίδιο έκαναν και οι αντικομμουνιστικές ομάδες. Μεγάλες ποσότητες όπλων απ' τη Μέση Ανατολή παραλαμβάνονταν απ' τις "Εθνικές Ομάδες" σε απόκρημνα σημεία του Σουνίου, της Κερατέας και στο Πόρτο Ράφτη.
Στις 8 Οκτωβρίου, πριν ακόμα αποχωρήσουν οι Γερμανοί, το ΕΑΜ Αθήνας κατέλαβε τα διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ (μετέπειτα ΕΥΔΑΠ) στο Γαλάτσι, και την επόμενη επιτέθηκαν στους "Χίττες" του Θησείου με τις οδομαχίες να μαίνονται για 23 ώρες μέχρι την Αιόλου και Αθηνάς. Η "μάχη της Αθήνας" είχε ουσιαστικά αρχίσει...
Στις 12 Οκτωβρίου οι Γερμανοί αρχίζουν να αποχωρούν απ' την Αθήνα. Το πρωί της επόμενης μέρας επιχειρούν να ανατινάξουν στο Κερατσίνι το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής Εταιρίας που ηλεκτροδοτούσε Αθήνα και Πειραιά. Τότε γράφτηκε η τελευταία σελίδα της κοινής αντιστασιακής δράσης των Ελλήνων. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ, βοηθούμενες από ομάδες ένοπλων αστυνομικών του Παυσανία Κατσώτα, απέτρεψαν την καταστροφή!
Στις 14 Οκτωβρίου αρχίζουν να αποβιβάζονται στην Αθήνα οι πρώτες μονάδες του βρετανικού στρατού και η εμπροσθοφυλακή του "Ιερού Λόχου", ενός ειδικού ελληνικού σώματος καταδρομέων που συμμετείχε στον πόλεμο κατά του Άξονα στο πλευρό των συμμάχων.
Ακολουθεί η έλευση και του δεύτερου ελληνικού σώματος που δρούσε στο εξωτερικό, της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας "Ρίμινι" που στρατοπέδευσε στο Γουδί, κοντά στο σημερινό 401 Νοσοκομείο.
Τα δύο αυτά σώματα ήταν τέλεια εκπαιδευμένα και εξοπλισμένα και οι άντρες τους εμπειροπόλεμοι, αγγλόφιλοι και, κυρίως, αντικομμουνιστές...